- Laatste dagen -

Mijn klasje.

Leerkracht L.O.

Naar de mijn. Gelukkig kregen we een helmpje opgezet want ik stootte m'n hoofd wel meerdere malen.

De mannen van de voetbal.

Met de familie op de luchthaven.

De laatste foto van onze Piñas-groep. Hier met onze versgedrukte T-shirts. 

NA OP SCHOOL AFSCHEID TE HEBBEN GENOMEN,

was het ook tijd om stilaan afscheid te nemen van vrienden en familie. Dit deden we natuurlijk in "stijl" en was er donderdag al eerst het verjaardagsfeestje van Léa, hierna volgde onze afscheidsfuif (fiesta de despedida) en later nog deden we thuis ook nog een verjaardags/afscheidsbbq. Dit was zondag na nog een partijtje voetbal te spelen. Echter vonden we tussendoor nog wat tijd om nog naar een mijn op bezoek te gaan want dit had ik nog niet gedaan. Vrij klein en vochtig en was toch blij dat ik dat nog heb kunnen bezoeken. Maandag was het dan tijd om rond 4u op te staan en richting het vliegveld in Santa Rosa te vertrekken. Hier namen we dan echt afscheid van onze families en ook van onze coordinatrice. Aangekomen in Quito voelde ik mij wat tussen twee werelden, we hadden echter al afscheid genomen en alles achter ons gelaten maar toch was het nog twee dagen wachten eer we naar onze landen zouden terugkeren... Daar in Quito werd er ook afscheid genomen van de Franse en e Finse alvorens mijn verjaardag te vieren met een drankje. Later in de luchthaven van Madrid was het dan tijd om vaarwel te zeggen tegen de Duitsers en de Oostenrijkse; jammer genoeg was dit vrij haastig want we hadden niet veel tijd om onze vlucht te halen. En daarna was het dan uiteindelijk tijd om op het vliegtuig te kruipen naar België.

- Basket -

NOG MAAR NET AANGEKOMEN IN PINAS,

en ik krijg al te horen dat er basktelbalwedstrijden begonnen zijn tussen verschillende provincies en dat het in het stadium in Pinas plaatsvindt. Goed, de volgende dag gaan kijken en ik moet zeggen, de wedstrijd tussen de vrouwen van "El Oro" en "Pichincha" was vrij spannend. Op de laatste second weet een speelster van "El Oro" nog een driepunter te maken waarmee ze gelijkstand eindigen. Jammer genoeg wist de scheidsrechter de boel wat te dwarsbomen en krijgt de andere ploeg nog twee vrije worpen. Zo kwam het dat ze uiteindelijk dan toch verloren zijn. Bij de mannen was het spel wat professioneler maar konden de spelers van "El Oro"niet tippen aan de grote zwarten van "Pichincha" waardoor de wedstrijd met een 30 tegen 100 eindigt. Zo, vandaag zijn het nog twee weken hier in Pinas en daarna loopt ons jaar al af. Deze week zijn we dus ook begonnen aan onze laatste week school en daar zijn we enigzinds blij om :p 

Tot binnenkort :)

- Quilotoa en Cotopaxi -

Het meer "Quilotoa"

Paarden op de vlakte aan de voet van de Cotopaxi.

OM HET VERHAAL AF TE MAKEN,

na dus teruggekeerd te zijn geweest naar Quito, vertrokken we de volgende dag alweer met de bus richting een zeer prachtig meer genaamd "Quitlotoa". Hier gingen we eerst naartoe om ten eerste het te gaan bezoeken want het was veruit één van de mooiste dat ik hier gezien heb, en ten tweede om al wat te wennen aan de hoogte. Wat noodzakelijk was om daarna de Cotopaxi te gaan beklimmen. De afdaling naar het meer, en vooral het stijgen was vrij vermoeind en het "pakte wel wat op uwen adem". De volgende dag was het dan tijd om naar de Cotopaxi te gaan waar we na een stukje rijden met de bus, te voet verder moesten. Hier merkte je heel hard wat de hoogte met je deed en gingen we dus heel voorzichtig, stapje voor stapje, naar boven. Onderweg heeft er een meisje moeten overgeven en was er een ander flauwgevallen. Toch we zijn allen tot de 5000m hoogte geraakt waar men de gletsjer en dus sneeuw en ijs zijn tegengekomen. Wat fotos trekken en daarna was het alweer tijd om af te dalen. Jammer genoeg was het die dag vrij bewolkt en konden we de Cotopaxi niet goed zien. Toch we zijn aan de 5000m geraakt en dat was al vrij de moeite :)

Hierna was het jammer genoeg alweer tijd om terug te keren naar onze families om hier nog de laatste twintig daagjes te genieten van het einde van ons AFS-jaar.